Estos son unos dibujos que hemos hecho yo y mis amigos.
¡Espero que os guste!
Hauek dira nire lagunak eta ni egindako marrazkiak.
Espero dut gustatzea!
Él la había prevenido sobre el
libro.Ahora era demasiado tarde.Sofía había muerto. Pero mejor sera
que lo cuente desde el principio.
Era un sábado por la tarde, y Sofía
había ido a la librería a coger un libro.Cuando lo eligió,le abisó
el librero:
-Ten cuidado con ese libro. La ultima
vez lo cogio un niño, no se ha buelto a saber nada más de él. Hace
cosas raras.
Pero Sofía era aterevida y o cogió.
Antes de irse a la cama,(como
siempre)cogió el libro que había cogido. Cuando llegó a la página
numero 100, justo yo pasaba aládo de la ventana, me asomé y de
repente cayó encima de la almohada, pensé que tenía mucho sueño.
Cuando me fuí, salieron unas estráñas plantas del libro que
llenaron toda la abitacíon.
Al día siguiente pasé por su casa,
porque siempre vamos juntas al cole, y entonces llamé al timbre, no
abrió, y vi que la puerta estaba abierta. Entré, seguía dormida e
íce ruido, levanté las persianas... pero nada, además parecía que
no respiraba y entonces llamé al médico, a los policías y , por si
acaso, al que izó el libro. Al rato dijo el médico:
-Ha muerto.- dijo como diciendo “que
raro”. Mientrastanto el imventor miraba el libro y dijo:
-Lé ha matado el libro.
-¿¡Comó!?-dije asustada.
-Pero el libro no lo imvente con
plantas.
Me di la buélta mirando a la ventana y
vi un hombre vestido de negro que cuando le vi se fue coriendo.
Urriaren 1ean mendi irteera bat egin genuen: Igeldotik Oriora. Goizean autobusa hartu genuen eta Igeldora abiatu ginen. Igeldora iristean autobusatik jaitxi eta motxilak sorbaldn genituela, ibiltzen hasi ginen. Bidaia erdia egin ondoren, leku batera iritsi ginen, parka bat, zaldiak eta jateko mahaiak zeuden. Hortxe bertan hamaiketakoa eta janaria jan genuen,baina, nik, ez nuen janaria jan nahi eta orduan motxilan utxi nuen. Hamaiketakoa jan ondoren, parkera joan nintzen nire lagunekin, eta gero zaldiengana joan nintzen. Ordu bat pasa ondoren, bide segi genuen. Azkenean nekatuta nengoen, baina minutu batzuk pasa ondoren, Orioko hondartzan geuden. Hor janaria jan nuen nire lagun betekin. Gero hondartzaren ondoan dagoen parkera joan ginen jolastera. Azkenean motxilak hartu autobusean sartu eta etxera joan ginen.
Son casi las siete de la tarde y he salido a la biblioteca para volver a casa.En e semáforo brilla la luz verde para peatones.Cuando iba a cruzar, el semáforo se puso en rojo, pensé que había sido una coincidencia, pero al volver a la acera el semáforo se puso en vede y a rato se oyeron unas risitas "jijijiji" entonces me fui por oto camino, el más lago, para llegar a casa.
Después de andar unos minutos, estaba en la parte mas vieja de la calle.Cuando pisé la baldosa más nueva la más blanca, las farolas de toda la parte vieja se apagaron y de nuevo se oyó esa risita "jijiji" Cuando por fin llegue a casa y encendí la luz se encendieron, pero al segundo e apagaron;
-Dios mio- dije-¿!Qué me esa pasando!?
De repente se oyó una voz y una, y una sola bombilla de toda la casa se encendieron y me dijo:
-¡Yo tengo la respuesta!
-¿¡Que!? ¿Me has hablado? ¿Estoy soñando?
-Si, te he hablado y no, no estás soñando.
-Una pequeña pregunta bombilla, ¿Tú sabes por qué se encendieron y se apagan tus amiga?
-Sí lo se. Un día nos juntamos todas las bombillas para decidir cómo librarnos de que tú nos rompieras, nos destrozaras o nos tiraras a la basura. A mi se me ocurrió pedírtelo por favor.
-Pues diles a tus amigas que lo siento mucho y que te hagan mas caso.
-Gracias.
A partir de entonces, vivi feliz, en paz y sin tirar, ramper o destrozar bombillas.
FIN
Erantzun bat izango balitz, berak aurkituko luke.
Mutiko behartsua zen, baina, makina erabilgarriak egiten zituen.
Egun batean makina bat egin zuen, eta saltzen saiatu zen. Egun hortan atso bat agertu zitzaion pote batekin, potea hautz magikoak zituen eta makina hautz magikoari esker aldatu zuen.
Hurrengo egunean itsasoaren aurrean eseri zen eta potea ireki zuen, bat-batean haisea hautz magikoak itsasoruntz eraman zituen eta trenbide bat agertu zen. Garraiatzeko makina bat korrika egin zuen eta guri deitu zigun, makina trenbidean jarri eta bideari segi genion. 2 ordu pasa ondoren, irla handi bat aurkitu genuen. Lurra ikutu bezain pronto, papertxo bat lurrean ikusi genuen. Mutikoak hartu zuen eta mapa bat zela konturatu zen.
Jarraibideei segi eta zulo betz handi bat aurkitu genuen, baina, zuloa ikusi bezain pronto, zuloak dena irentzi zuen. Hau gertatuko zela banekien eta orduan istorio hau idatzi nuen makina hortan igo baino lehen.
AMAIERA.